نگرش فلسفی بر مفهوم بازنمایی در هنر پاپ آرت با تأکید بر اندیشه‌های آرتور دانتو

 مفهوم بازنمایی هنر را می‌توان به چهار مرحله‌ی تاریخی و فلسفی تفکیک کرد: مرحله اول بازنمایی هنر با دیدگاه جهان مُثُل افلاطون عجین است. مرحله دوم بازنمایی عینی جهان خارج تحت تأثیر اندیشه‌های کانت می‌باشد. در مرحله سوم با رویکردی بر نظریات فرمالیست کلمنت گرینبرگ به انتزاع در بازنمایی اشاره می‌نماییم، اما مرحله چهارم که نقطه‌ی عطفی در مفهوم بازنمایی است با تفکرات فلسفی آرتور دانتو که به ماهیت این مفهوم در هنر آوانگارد می‌پردازد روبه‌رو هستیم. جایی که به اعتقاد دانتو تلاقی هنر و فلسفه است. دانتو معتقد بود هنر آوانگارد به دلیل گستردگی که در درون خود دارد همه سبک‌ها و شیوه‌های هنری را در خود جای می‌دهد. از طرفی در فلسفه دانتو با دو رویکرد فلسفی مواجه هستیم؛ رویکرد اول آن‌که هر فردی می‌تواند هنرمند باشد و رویکرد دوم هر چیزی می‌تواند اثر هنری شود. از این‌ رو، مقاله‌ی حاضر بر آن است تا با تأکید بر اندیشه‌های فلسفی آرتور دانتو در هنر آوانگارد و به شیوه‌ای مبتنی بر نمونه‌ها و آثار هنرمندان سبک پاپ آرت بر تبیین مفهوم فلسفی بازنمایی و چگونگی بازگشت این مفهوم به عناصر تصویری جهان پیرامون در عصر پاپ آرت اشاره کند.